A miña cativa cabeza ás
veces rexe ben e ás veces rexe mal. Moitas veces gustaríame poder relacionarme
con xente de opinións máis diversas ou contrapostas ca a miña e ter a empatía
suficiente para chegar a ter unha visión máis imparcial sobre o mundo e o que
pasa nel.
Cando leo algúns xornais
a verdade é que me poño enferma. Para min hai cousas que son simples e que
penso que están claras.
Europa non se sustenta. É
unha sociedade nada anónima onde non hai unha repartición equitativa en
absoluto, senón un xefe, un secretario, un tesoureiro, un amigo simpático, un
amigo con influencias, un amigo tímido pero agradable, uns cantos que se pegan
para saír nas fotos... así que partindo desa base de desigualdade, é obvio que
non todos saen beneficiados desa relación. É máis, algúns ata saen prexudicados,
coma en toda pandilla que non vén a nada.
Alemaña historicamente
xa levou labazadas por mor de cuestións que non vén a conto refrescar, e parece
que diso aprendeu. Se tivo que pagar a conta despois da guerra, agora tamén ten
anotadas as débedas no caderno e parece o tío Gilito, que non deixa escapar nin
un chavo, así lle pise as dedas a millóns de famélicos.
Todo o inchazo dos
bancos, da prima de risco e dos fondos de rescate non responde a nada máis que
a protexer os investidores estranxeiros, sobre todo alemáns. Non queren perder
a súa pasta, o lugar de vacacións tanto lles ten, o que lles importa agora é
cubrir as súas propias costas. Así, deste xeito serán os primeiros en cobrar.
Igual que cando alguén
perde unha empresa, ou a declara en quebra. Os primeiros en cobrar unha vez que
se resolve o xuízo non son os traballores empregados afogados, nin os autónomos
aos que lle poidan deber pasta polos materiais. Primeiro cobran os avogados, o
banco, facenda, a seguridade social... e así ata chegar ás raspas, que case
nunca chegan e que serían para o traballador real.
Pois o mesmo, aquí non
pense ninguén que esa pasta vai servir para tapar os buratos dos usuarios da
banca, vai servir para que os grandes investidores, que nin sabemos quen son,
recuperen o que puxeron ou que sigan lucrándose coma se nada tivese pasado. É o
seu círculo vicioso, e non ten buratiño para que caia nin unha miserenta
calderilla para ninguén.
Entrementres sobe o IVE
porque hai que poñerse á altura de Europa. Paréceme ben, equiparémonos e
sexamos máis xémeos e menos Caín e Abel, se queremos ser tan irmáns, pero
igualemos tamén os horarios, a lexislación, os servizos sociais, os salarios mínimos
e un longo etcétera que, por fortuna, xa todo o mundo comeza a coñecer.
Nada de pandeiretadas
como legalizar a pasta negra, modificar as leis para instalar os puticlubs e
destituír altos cargos cando resultan demasiado eficientes. Nada de penalizar máis
o que rouba o xamón ca o que rouba os millóns dos erarios públicos.
Tamén se recorta a
prestación por desemprego.
Calquera día dinnos que
o pan sexa só auga, que total fariña e fermento non valen máis que para
engordar e temos que dicir que si.
Aquí non sei se alguén
se decata de que ese mal endémico da pasta negra tamén pasa porque os
traballadores asinan contratos por máis pasta da que realmente cobran. E tamén
pasa por contratar a xente por media xornada, por categorías inferiores á que
lle corresponde. Vamos, que un paro de 1000 euros teno un licenciado con dous
ou tres fillos ao cargo, o resto do persoal aínda bo é se chega a 700 iniciais.
Agora redúcellos e a comer merda.
E que dicir dos recortes
aos funcionarios. Ao final parece que son eles os culpables de todo. O discurso
demasiado funcionario, demasiado vivir por riba das nosas posibilidades a min
xa me cheira máis a porco que a rosa.
Catro viviron por riba
das súas posibilidades, e catro funcionarios quizais sexan preguiceiros ou
aproveitados. Pero que me veñan dicir a min que vivín por riba das miñas
posibilidades, que lle canalizo todo o meu xenio nun bo par de hostias, á
ministra, ao presidente e ao papa de Roma. A discreción.
E xa por último, un
recorte na pasta para os partidos políticos e un recorte no número de
representantes no concello, no parlamento, etc.
Isto é máis perigoso do
que parece porque, ¿que son os que realmente van saír prexudicados? Os partidos
minoritarios, obviamente.
Os grandes xa teñen ben
quen os financie, nin sequera lles fai falla financiamento público para
enzoufarse en campañas electorais. Quizais se corten en medios, se se cortan,
pero pouco lles vai cambiar o conto.
Así conseguimos que cada
día haxa máis uniformidade de pensamento e de representación, coma se fose o
reflexo real da sociedade...
Que guai!
Que recorten no
entramado europeo, que máis se aforraría, ou en embaixadas, ou en
representantes que non se sabe o que pintan na casa da collona, ou en
privilexios innecesarios e máis ben insultantes da clase política alta...
Hai un tempo falaba do
sistema de turnismo que parecía que se estaba dando de facto. Deberon lerme
esta idea e dixeron, ostiá, pero se isto é fácil de conseguir, non fai falla
nin un golpe de estado, nin declarar unha ditadura para perpetuarse no poder,
nin seguir currando en campañas electorais de lamberse o cu sucesivamente e por
orde alfabético sen achegar nada novo... recortemos por aquí e xa sae a solución
coma quen bota un peidiño despois dun cocido.Hoxe estás ti e mañá estou eu, ou
estamos xuntos, que total o de quentarse só é en público e para facer o paripé.
O que se chama cubrir as costas un a outro.
Manda nabo.
E así máis. Acabo de ler
as medidas e xa sei que nos veñen joder máis o panorama, por se xa estaba pouco
jodido.
Eu non sei se de verdade
pensan que por estarmos no século XXI isto xa está feito e están inmunes e
blindados ante a reacción da xente.
Probablemente ninguén
colla un cabalo, unha armadura, unha espada e lle vaia ir cortar a cabeza a
ninguén, pero isto calquera día rebenta.
En Alemaña, algo que non
tivo moita repercusión mediática, un señor que ían desauciar, que xa o tiña
todo perdido, o día que o viñan botar, armouse de escopeta e cargouse aos 4
funcionarios que tiñan a tarefa encomendada (sen teren culpa, loxicamente) e
despois suicidouse.
Aquí hai xente que
comeza a estar desesperada. Primeiro serán pedradas aos bancos, pequenos
furtos, trampear como se poida, e despois... despois eu non sei o que será,
pero por se acaso hoxe vou ao cadea 100 comprarlles unhas pistoliñas de auga ás
nenas, por se hai que ir collendo destreza.
Que carraxe teño enriba
hoxe, joder! Eu por min á mamá Europa dicíalle que prefiro independizarme se
non deixa de tratarme coma un meniño e que a débeda xa lla pagarei cando me
veña ben, cando atope traballo e teña uns aforriños.
Eu que levo co meu
discurso de que o mundo non pode ir para atrás, que sempre se avanzou, que aínda
que haxa fochas isto sae fortalecido e moitos outros positivismos así sobre o
panorama xeral agora teño que recoñecer que onde dixen digo, digo diego, e que
si, isto pode ir para atrás, e en calquera momento atoparnos cunha cartilla de
racionamento para que o acceso ao supermercado non sexa libre e non corran o
risco do saqueo. Iso si, nun ipad e non nunha cartolina, porque seremos
europeos e modernos.