Son mala enferma, seino, pero cando estou nestas horas baixas ocórreme que a mente en vez de colaborarme na reparación case sempre aproveita para dar unha volta. Así paso as fases do sono entre pesadelos, vixilias e paranoias, con situacións case sempre límites en que imaxino o peor do peor. Seica é algo que lles pasa a moitos artistas, que por iso dan creado certas obras que se saen do normal. O conto é que eu non son artista, e o que me pasa é que me angustia non ter as rédeas e verme engulida por este tipo de historias. Quizais debería aproveitar o potencial, pero cando teño as forzas xa enterrei o episodio.
Agora xa vou a mellor, non era sen falta, aínda que tanta metralla como lle metín ao corpo tenme aparvada e co estómago feito unha bomba.
O caso é que había moito que non actualizaba. A realidade a verdade é que é unha prolongación dos soños-pesadelos: Bárcenas, Tsripas, Troika, a extrema dereita, Ciutat Morta, Esperanza Aguirre censora de día, Feijóo cos seus "consejos vendo que para mi no tengo"... todo é bastante desesperanzador, a verdade.
Pero se de algo serviu este ano novo foi para tomar a decisión que xa non podía adiar máis, de volver de novo ás aulas, e ir pensando en preparar nalgún momento as opos en serio. Inda que a idea de ter que facer un comentario filolóxico me quite as ganas... a estas alturas seguimos coa mesma teima de demostrar a capacidade dun futuro docente coa capacidade de chapatoria...
En fin.
Pois iso, que á rosca vida había que darlle unha pequena volta máis, nunca sabes o que vai ser o mellor, é certo, pero hai que turrar para diante con forza e enerxía.
Estes días vexo tamén como as nais e pais dos nenos de primeiro de primaria buscan desesperadas solucións para os seus fillos non lectores. Eu cando falabamos disto no verán botábaos para atrás. Dicíalles que non era o camiño, desprestixiar os mestres de infantil porque non lles aprendían a ler e a escribir aos rapaces, cando non é o obxectivo, cando hai cousas máis importantes, cando non hai madureza abondo, cando a prelectura e a preescritura non se completaron... Despois de ver os 4 e 5 suspensos que traen para a casa os meniños de PRIMEIRO DE PRIMARIA, e a resposta dos mestres é "non sabe ler e escribir, non pode abordar os contidos" e o mellor de todo "it's not my bussiness"... pois teño que ceder ante a evidencia e dicirlles que si, que solucionen a súa papeleta como ben poidan.
Así que asisto estupefacta á proliferación de academias que lles ensinan aos cativos a ler, e co método tradicional, nada de sistemas modernos, xuntando letras seguindo co dediño...
E agora, onde está a pelota? No tellado de quen?
Os de primaria teñen que aterse a un currículo en que se supón que en primeiro xa saben ler e escribir perfectamente para asimilar contidos... aos de infantil, que segue sendo etapa non obrigatoria, nada lles cambia no currículo, así que non teñen por que aprenderlles a ler e a escribir. Resultado, ao chegar a primeiro, mesturan os grupos. Os rapaces dos grupos que aprenderon a ler, avanzan, os dos grupos que non, traen suspensas para a casa e pasan as horas frustrados ata que solucionan o tema.
Infantil non ten a culpa.
Primaria tampouco.
A consellería si.
Os pais protéstanlles aos de infantil.
Protéstanlles aos de primaria.
Ninguén se vai erguer en serio contra a consellaría? Tanto así?
E mentres, a río revolto, ganancia de pescadores...
O mundo está moi maliño...
En fin. Deixo un vídeo que non ten nada que ver con nada, só porque me gusta. É que aínda arrastro o meu desequilibrio febril... E en febreiro, vou ir ver a José González... concertazo, planificado con dous meses... como che cambia a vidiña... Pois si, Josecho, cámbiache o conto.
